پاسخ:
اولا اگر خلیفه پیغمبر منحصر به ابیبکر بود ممکن بود چنین احتمال داد ولی اهل سنت به خلافت خلفای راشدین معتقدند که آنها چهار نفر بودند. اگر این برهان صحیح و حفظ وجود خلیفه در مقابل خطرات لازم بود میبایستی پیغمبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم هر چهار خلیفه را که حاضر در مکه بودند با خود ببرد نه آنکه یکی را ببرد و سه نفر دیگر را بگذارد بلکه یکی از آنها را در معرض خطر شمشیرها قرار دهد و در بستر خود بخواباند که محققاً آن شب بستر پیغمبر علیهالسلام در معرض حملهی دشمنان بود.
ثانیاً طبری در تاریخ خود از گروهی نقل میکند که ابوبکر از حرکت آن حضرت خبر نداشته بلکه وقتی نزد علی علیهالسلام رفت و از حال آن حضرت جویا شد علی علیهالسلام فرمود به غار رفته است. اگر کاری داری نزد آن حضرت بشتاب. ابیبکر شتابان رفت تا به آن حضرت رسید و ناچار به اتفاق آن حضرت رفتند.[6] پس معلوم میشود که ابوبکر در این سفر مجبور نبود و به اختیار خودش سفر را برگزید و حضرت او را با خود برد. بلکه بنابر اخبار دیگر بردن ابیبکر تصادفی و از خوف فتنه و خبر دادن به دشمنان بوده چنانکه علماء منصف اهل سنت اقرار به این معنی دارند که از جمله شیخ ابوالقاسم بن صباغ که از مشاهیر علمای خود اهل سنت است در کتاب النور و البرهان در حالات رسول اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم از محمد بن اسحاق از احسان بن ثابت انصاری روایت نموده که قبل از هجرت آن حضرت از امام علی علیهالسلام خواست تا در بستر او بخوابد و خوف داشت از اینکه ابیبکر کفار را به سوی رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم راهنمایی کند، پس ناگزیر او را با خود همراه کرده و به جانب غار روانه شدند. ثالثاً اساسا مسافرت با رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم چه دلیلی بر مشروعیت خلافت ابوبکر و تقدم وی در امر خلافت دارد؟[7] از این گذشته، اگر همراهی با رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم نوعی فضیلت است، فداکاری علی علیهالسلام در آن شب فضیلت به شمار نمیآید؟ علی علیهالسلام به امر پیامبر به کانون خطر شتافت، اما ابوبکر از منطقه خطر به نقطهی امن گریخت، حال کدام برتر و بالاتر است؟ فرض کنید همراهی با رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم فضیلت است، ولی این سبب نمیشود که این فرد تا آخر عمر معصوم و عادل باشد و ما نتوانیم دربارهی کارهای او انتقادی داشته باشیم و یا با مدارک علمی و موازین شرعی نتوانیم دربارهی کارهای او داوری کنیم.
کلمات کلیدی: